De huidskleur van Guays was lichter dan die van zijn ouders, meer geelachtig en licht van gekleurd, waarvan in Thailand wordt aangenomen dat het het teken is van een persoon met grote wijsheid en intelligentie. Hij was een kind met weinig spraak, maar met ogen die weerspiegelden van durven en doordringen. Hij was een persoon met een grote aura van kracht en kracht, maar wiens manier en beweging zachtaardig en gracieus waren.

Hij leerde lezen, schrijven en wiskunde gebruiken met LP Khuad, en op jonge leeftijd van zes of zeven jaar kon hij de Dhammapada en Pali-gebeden al lezen. Dus Luang Phu Khuad ging vervolgens door met het onderwijzen van Luang Por Guay 'Pasa Khom' (Ancient Khmer Sanskrit). Luang Phu bleef zoveel mogelijk Wicha delen met Luang Por Guay. Hij deed dit met de wetenschap dat de jonge jongen misschien op een dag de Boeddha Sasana zou kunnen inwijzen als lid van de Sangha, en dan zouden deze leringen hem dienen om een grootmeester te worden, in lijn met zijn 'Duang Chadtaa' (Horoscooplezing) die LP Khuad al had onderzocht.

Na zijn wijding als Bhikkhu woonde Luang Por Guay in Wat Kae, waar Luang Phu Ma op dat moment de abt was.

Hij bestudeerde diverse werken in zijn leven, zoals de Khantakumara en de Dhanakhanta. In die tijd was er nauwelijks een andere student die zijn kennis en beheersing van het onderwerp kon evenaren. Na zijn wijding verbleef hij bij Wat ban Kae, waar Luang Phu de abbot was. Hij begon het recital van de Vessantara Jataka te oefenen en gebruikte het al snel als hulpmiddel toen mensen hem vroegen om tot hen te prediken.

Op 1 september 1948 werd Luang Por Guay verkozen tot Abbot of Wat Ban Kae. Luang Por Guay zag dat de mensen van Ban Kae erg arm waren en dat veel mensen niet genoeg hadden om te eten, en dus nam de gewoonte om slechts één maaltijd per dag te eten in plaats van de twee voor de middag, die normaal gesproken zijn toegestaan voor een Maha Nikaya boeddhistische monnik, ter ondersteuning van de mensen en om minder te consumeren. Hij zou de armen en behoeftigen helpen en de zieken genezen, Boeddha-amuletten geven aan degenen die wat vertrouwen nodig hadden en iets om hen te helpen vechten in het leven, en zijn best doen om het leven van de lokale bevolking in het algemeen te verbeteren.

Hij was hier erg dol op bij de lokale bevolking. Luang Por was geen monnik die graag dingen bouwde of ontwikkelde, hij hield van eenvoud en stilte. Zelfs zijn Kuti was een oud 'Song Thai' (houten huis in Thaise stijl), dat hij het tempellay-comité en een aantal Looksit de taak had gegeven om het te bouwen om geld te besparen, en alleen speciale ambachtslieden had ingehuurd voor de moeilijkste stukken van het gebouw. De tempel had dus alleen oude Rickety Kuti-hutten en geen mooie gebouwen, behalve de Uposadha-heiligdomkamer, de Kuti Chudtintaro (herdenkingskuthut voor LP Guay) en het Sala Tam Bun-gebouw.

Op 5 december 1968 ontving Luang Por Guay de eer van 'Pra Kroo Chan Pratuan'.

Luang Por Guay overleed op 12 april 1979 op 75-jarige leeftijd. Het jaar voordat hij stierf, werd hij ziek en werd hij voor onderzoek naar het Paya Tai-ziekenhuis gebracht. De onderzoekende arts concludeerde dat Luang Por Guay al meer dan 30 jaar last had van voedseltekorten en gaf hem een hele maand lang eiwitsupplementen, wat nog steeds niet genoeg bleek te zijn voor zijn fysieke behoeften.

Maar toen Luang Por terugkeerde naar de tempel, bleef hij gewoonte om slechts één maaltijd per dag te eten zonder aandacht te schenken aan de waarschuwingen. Het leek er echter op dat sinds zijn terugkeer uit het ziekenhuis zijn uitingen van magische spreuken en de krachten van de amuletten nog bruisender en intenser waren geworden. Hij leek fysiek erg sterk. In het jaar 1979 schreef Luang Por twee aantekeningen in zijn kalender.

Pra Luang Por Guay markeerde de dag dat hij ziek zou worden met een blauwe pen en de dag dat hij stierf, werd gemarkeerd met een rode pen. De dagen waren 11 maart en 11 april 1979.

Toen de 11e dichterbij kwam, werd Luang Por Guay ziek, maar het was niet mogelijk om koorts of herkenbare ziekte op te sporen - hij kon niet eten en zou zelfs zijn rijst uitspugen en meer weigeren, in plaats van een stuk Tagrud te pakken en spreuken op te schrijven. 's Nachts zou hij het Sai Sincana-koord vasthouden en amuletten versterken. Toen de tiende april arriveerde, kwam iedereen wachten op zijn overlijden, maar op de 11e was hij nog in leven.

Sommige van de tempelcommissies suggereerden dat zijn Kuti vol magie zat. Ze verplaatsten Luang Por Guay naar de chanting room, waar hij de laatste keer zijn ogen opende om afscheid te nemen, zijn handen bij elkaar te leggen en toen gebeurde er iets geweldigs; de tempelbel viel neer van waar hij hing en crashte op de vloer die luid klonk met een klinkende echo. The Looksit realiseerde zich toen dat Luang Por Guay op dit moment was overleden en stemde af om naar de tijd te kijken. Het was precies 7:55 uur op 12 april. Want hij had zelfs de tijd voorspeld.

Elk jaar is de 12e april de datum waarop Luang Por Guay in Wat Kositaram wordt vereerd, waar Looksit elk jaar samenkomt om tot Luang Por Guay te bidden en om zijn zegeningen te vragen om hen te blijven beschermen en hun leven te verbeteren.

Eigenschappen

De grootte van deze levensechte monnik is medium (25 -28 cm). Het meest mooie formaat voor de expressie.
Herkomst: Thailand.
Te koop: 149,99 euro.